ستاره ی کوچک بمان

بمان و از دلتنگیهای من بخوان

چشمان این آسمان

با نبودنت نیست که بارانی میشود

این آسمان همیشه بارانیست

بارانش در ابرها مخفیست

اما اگر تو بخواهی

می توانی...

کافیست کنار پنجره بروی

و باز زانوی غم به بغل بگیری

اما این بار کسی را به یاد بیاور

که میخواهد تورا به باد فراموشی بسپارد

اما حیف...

حیف که از بالای ابر ها فقط تورا می بیند

و برای بوسیدنت می گرید

تا قطره ی بارانش روی گونه ی تو

شاید به اشکی کاذب تبدیل شود...

و دل ابر از این خوش است که به یادش هستی

ستاره ی کوچک بمان

و به یاد دلتنگی های من بخوان

بمان و مرا ببخش بخاطر بچگی

بمان و بزرگ شو که آسمان نیازمند توست!!!!